Informatie voor zorgverleners: airstacken

Om effectief te kunnen airstacken moet een goede communicatie met de patiënt mogelijk zijn. Airstacken is teamwork tussen patiënt en zorgverlener. De patiënt moet dus in staat zijn om bepaalde instructies te begrijpen en op te volgen. Verder is het belangrijk dat de patiënt zijn stembanden kan sluiten en zo de lucht kan vasthouden.

In principe kunnen mensen met een spierziekte en verminderde hoestkracht baat hebben bij airstacken. Dit kunnen zowel patiënten zijn die al non-invasief - dat wil zeggen met een mondneusmasker - beademd worden als patiënten die nog niet beademd worden. Voor patiënten met een tracheostoma is airstacken niet nodig.

Enkele mogelijke complicaties bij airstacken zijn: lucht in de maag, hyperventilatie en barotrauma.

Lucht in de maag is een vaak voorkomende complicatie. Vooral bij asynchronie zal dit vaker voorkomen. Naarmate dat de zorgverlener en de patiënt beter op elkaar ingespeeld zijn, zal dit minder worden.

Hyperventilatie treedt op wanneer de airstacksessies te snel worden uitgevoerd. In de regel zal de patiënt klagen over duizeligheid of een licht gevoel in het hoofd. Dit gaat vanzelf over.

Bij een barotrauma wordt er teveel lucht in de long geblazen, dusdanig dat er door de druk een gaatje in de long ontstaat en de long samen dreigt te vallen (‘klaplong’). Dit komt zeer zelden voor. Beademingsballonen zijn uitgerust met een overdrukventiel dat voorkomt dat teveel lucht in de longen wordt blazen. Zorg er wel te allen tijden voor dat dit ventiel werkt en niet belemmerd wordt in zijn functie.

• Knijp niet te hard in de ballon.
• Kijk of de patiënt in staat is om de lucht vast te houden.
• Let erop dat de patiënt zijn lippen goed rondom het mondstuk sluit en dat er geen lucht langs het mondstuk lekt. Overweeg in dat geval een mond-neusmasker te gebruiken.
• Indien er te veel luchtlekkage via de neus is, kan een neusklem op de neus gezet worden of een mond-neusmasker gebruikt worden.